Δεν έφυγες

Προσπάθησα και έψαξα αρκετά για να βρω αρνητικές στιγμές του παρελθόντος με την ελπίδα πως θα απαλύνει λίγο ο πόνος αλλά δεν τα κατάφερα. Με κάθε εικόνα σου ένα χαμόγελο. Με κάθε χαμόγελο ένα συναίσθημα. Οι αναμνήσεις μας δεν έχουν τέλος και ποτέ δεν θα βρουν. Θυμάμαι τις πρώτες βόλτες μας στην γενέτειρά σου την Αθήνα που τόσο αγαπούσες και που παρέα νοσταλγούσαμε για αρκετά χρόνια. "Να θυμάσαι πάντα την Ελλάδα, την Αθήνα μας, και να επιστρέψεις κάποια μέρα" μου έλεγες όταν ήμουν μικρός. Την ημέρα που έσβηνες η πόλη μας καιγόταν. Καλύτερα που δεν την είδες έτσι. Θυμάμαι επίσης την πρώτη εκδρομή μας στην λίμνη και στο βουνό όπως επίσης και την πιο προσωπική μας στιγμή αντικρίζοντας τα κυκλάμινα. "Έχει και στην Ελλάδα μας τέτοια όμορφα μέρη" ξεκίνησες να μου λες και σε διέκοψα με το πρώτο ποίημα που είχα μάθει στα ελληνικά... Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σκισμάδα, πού βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις Μέσα στο βράχο σύναζα το γαίμα στάλα-στάλα, μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα... * Το δάκρυ σου μου το έκρυψες διακριτικά και δικαίως μιας και ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά κατάλαβες πόσα μου άφησες, πόσα μας άφησες. Όλα θετικά. Η αγάπη σου, η συμβουλές σου, η αφοσίωσή σου, οι θυσίες σου, ο ρομαντισμός σου, οι γνώσεις σου, οι ιδέες σου, οι απόψεις σου, οι ευαισθησίες σου, τα όνειρά σου. Παρόλο που εσύ δεν γνώρισες πατέρα, κατάφερες να είσαι διπλός πατέρας για εμένα. Ο,τι εσύ δεν είχες μου το πρόσφερες. Ο,τι δεν καταλάβαινα, καταλαβαίνω τώρα. Χάρη σε σένα είμαι αυτός που είμαι και νιώθω ευγνώμων, νιώθω τυχερός. Αν και πρόλαβα και στο είπα θα στο ξαναπώ και τώρα. Σ' ευχαριστώ Δεν έφυγες και δεν θα φύγεις ποτέ από μέσα μου. *18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδος - Γιάννης Ρίτσος 1973

Fashion victims

Όταν οι κουκούλες δεν είναι πια της μόδας... Δυστυχώς όμως η μόδα αυτή έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί πολλαπλές φορές στο παρελθόν χωρίς απ' ότι φαίνεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα... Αντιθέτως, το κίνημα αυτό παραμένει, προχωρά και δρα ελεύθερα ποζάροντας απροκάλυπτα μπροστά στους φακούς της δημοσιότητας. Εμφανίσεις αυτών μπορεί κανείς να παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια κατά την διάρκεια συγκεντρώσεων τους για την απόλαυση των αγαπημένων τους εκτονωτικών χόμπι, window shopping και επίδειξη αλλοδαπών accessories. Fascist Fashion 2008. Φωτογραφίες: Indymedia

κοκκινο κορδελακι

1η Δεκεμβρίου 2008 και η παγκόσμια ημέρα κατά του Aids "πενθεί" τα εικοστά της γενέθλια με ένα ρεκόρ προσβεβλημένων από τον ιό ανθρώπων. Πέρυσι την ίδια εποχή, θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συζήτηση παιδιών του γυμνασίου μέσα στο λεωφορείο που αναρωτιόντουσαν τι ήταν το "γελοίο" κόκκινο κορδελάκι που έβλεπαν πάνω σε κάποιους συνεπιβάτες. "δεν ξέρω ρε μ.. κάποιο διαφημιστικό θα είναι" ήταν η απάντηση του θαρραλέου που επιχείρησε να δώσει μια εμπνευσμένη απάντηση στην απορία τους. Ήταν ολοφάνερο πως τα παιδιά αυτά είχαν πέσει για ακόμη μια φορά θύματα της παιδείας και της ελλιπής ενημέρωσης. Δύο από τα πιο γνωστά φαινόμενα που μας προσφέρονται εδώ και χρόνια εντελώς δωρεάν. Πως να ενημερωθούν άλλωστε όταν ο στρουθοκαμηλισμός της πολιτείας παίρνει σάρκα και οστά σε ένα τόσο "ταμπού" θέμα. Ζωντανό παράδειγμα πως οι όποιες κινήσεις ενημέρωσης έγιναν μέχρι σήμερα προφανώς δεν ήταν αρκετές αλλά ούτε και σωστές. Η δημοφιλέστερη μέχρι στιγμής και κατά την γνώμη μου η χειρότερη κίνηση που επικρατεί παντού είναι ο φόβος. Μια κίνηση με σοβαρότατες επιπτώσεις στην κοινωνία μας, της οποίας το αποτέλεσμά είναι η δημιουργία της περίφημης άρνησης του "δεν θέλω να ξέρω" και του "δεν θέλω να με αφορά". Και έτσι, η κοινωνία συνεχίζει να σιωπά και να μην θέλει να βλέπει και κατ' επέκταση να μην ενημερώνεται. Τρομοκρατημένη, θα γυρίσει το κεφάλι και θα τρέμει αν χρειαστεί να εκφωνήσει την λέξη Aids. Πόσο μάλλον να έρθει σε επαφή η ακόμα και να συναναστραφεί με φορείς του ιού. Και αυτός ο φόβος μεταλλάσσεται σε διάκριση, σε ρατσισμό, που πολλές φορές θυμίζει μίσος. Το Aids όμως δεν θα κάνει διακρίσεις σε κανέναν, κυρίως σε αυτούς που το αγνοούν. 1η Δεκεμβρίου 2008, Παγκόσμια ημέρα Άγνοιας Αφιερωμένο σε ένα φιλικό πρόσωπο και στον αγώνα του να επιβιώσει μέσα στην σημερινή κοινωνία.

Ναι, μπορούμε / yes we can! (part I)

Και μην ακούσω πως οι κλιματολογικές αλλαγές εξαρτώνται μόνο από τις βιομηχανίες και τις πολιτικές ηγεσίες! Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που μπορούμε να συνεισφέρουμε εμείς οι ίδιοι!!! Έτσι, για να αλλάξει και λίγο η διάθεση μιας συννεφιασμένης Τρίτης.

Καθαρή Διαδικτυακή Δημοκρατία ;;

Φαίνεται πως όσο περνούν τα χρόνια ο όρος "δημοκρατία" απομακρύνεται όλο και πιο μακριά από την λέξη "ελευθερία" ενώ και οι δύο λέξεις αποκτούν καινούργιες έννοιες που ακόμα και ο "ανατρεπτικός..." Κος. Μπαμπινιώτης θα δυσκολευόταν να ανέλυε. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι τα νέα μέτρα για την φίμωση και την λογοκρισία του διαδικτύου στην Αυστραλία με την ονομασία Clean Feed. Με λίγα λόγια, όλα τα δεδομένα στο ίντερνετ θα "φιλτράρονται" από κρατικές υπηρεσίες και μόνο αν κριθεί "καθαρό" και "κατάλληλο" το περιεχόμενό τους, θα επιτρέπεται να φτάσουν στα τερματικά του όποιου κοινού χρήστη. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του περίφημου και "δημοκρατικότατου" Κινέζικου μοντέλου διαχείρισης δεδομένων διαδικτύου με απώτερο σκοπό την ελεγχόμενη πρόσβαση στην ελεύθερη πληροφόρηση. Ποια χώρα έχει σειρά;; Για περισσότερες πληροφορίες & για το λογότυπο ένδειξης διαμαρτυρίας επισκεφθείτε το : http://nocleanfeed.com/

Θάλασσά μου σκοτεινή.. θάλασσά μου αγαπημένη

Ελεύθερος χρόνος και λέω να την επισκεφτώ και πάλι για λίγα λεπτά. Μπορεί πριν λίγο καιρό να πνιγόταν αλλά έφτασε και πάλι η εποχή που θα ανασάνει.Ακόμα και ο ουρανός φαίνεται να μην της κάνει παρέα σήμερα αλλά δεν πειράζει, θα της κάνω εγώ, έστω για λίγο. Ελαφρώς πιο σκοτεινή και με την χαρακτηριστική μελαγχολία που της ταιριάζει απόλυτα εξακολουθεί να χαμογελά και να με γοητεύει. Ασυνόδευτη, μοναχική και ίσως λίγο ξεχασμένη καταφέρνει και πάλι να με γεμίσει, να με μαγέψει, να με ταξιδέψει...Οι μόνοι ψίθυροι εδώ, τα κύματά της, μου κρατούν κι αυτά συντροφιά στο ταξίδι. Θα την αφήσω για λίγο, αλλά θα επιστρέψω, σύντομα, της το υπόσχομαι...

Για όσους...

Μπορεί η συχνότητα και ο ρυθμός της τροχιάς να επιβραδύνθηκε για κάποιο διάστημα αλλά ο άξονας συνεχίζει να γυρίζει. Η ξαφνική και χωρίς επίσημη ανακοίνωση απουσία μου τους τελευταίους μήνες έγινε κυρίως υποσυνείδητα και όχι μελετημένα αφού ούτε εγώ κατάλαβα πότε σταμάτησα να γράφω. Είναι στιγμές όμως που οι διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε συσσωρεύονται τόσο όσο να χρειαζόμαστε ένα μικρό διάλειμμα από τα πάντα για να μπορέσουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην εσωτερική μας ανασυγκρότηση. Μπορεί να μην λύθηκαν τα πάντα και κάποιες καταστάσεις να παραμένουν δύσκολες όμως το διάλειμμα μου έκανε καλό μιας και είμαι και πάλι εδώ, με όρεξη να αντλήσω δύναμη και με διάθεση να συνεχίσω και να αντιμετωπίσω. Επιστρέφω λοιπόν και πάλι στην ίδια γειτονία με περισσότερη όρεξη για "ταξίδια" έμπνευσης και έκφρασης.

Σβήσε το Φως

29 Μαρτίου 2008 έρχεται η ώρα που πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και να κλείσουμε τα φώτα. Στις 8 το απόγευμα και για μία ώρα ο κόσμος θα συντονιστεί στην "Ώρα της Γης". Το Earth Hour είναι μια πρωτοβουλία που άρχισε για πρώτη φορά στις 31 Μαρτίου 2007 στο Σίντνεϊ της Αυστραλίας υπό την αιγίδα της WWF με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος από τις καταστροφικές κλιματολογικές αλλαγές και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτή η συγκριτικά μικρή - σε παγκόσμιο επίπεδο - συμμετοχή των 2μιση εκατομμυρίων ανθρώπων που έσβησε τα φώτα και έκλεισε τις περιττές ηλεκτρονικές συσκεύες είχε θεαματικά αποτελέσματα αφού η εξοικονόμηση ενέργειας όπως προέκυψε από σχετικές έρευνες ήταν σημαντικότατη. Στις 29 Μαρτίου 2008, η κοινή αυτή προσπάθεια παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις αφού καλούνται να πάρουν μέρος όλες οι μεγαλουπόλεις της υφηλίου με την συμμετοχή 30 εκατομμυρίων πολιτών αλλά και χιλιάδων επιχειρήσεων. Με τις πρόσφατες ενοχλητικές διακοπές της ΔΕΗ στην ηλεκτροδότηση της χώρα μας, μια τέτοια προσπάθεια ενδεχομένως να ακούγεται οξύμωρη αλλά σε καμία περίπτωση δεν παύει να μας αφορά αφού η απειλή για το περιβάλλον συνεχίζει αδίστακτα. Καλώ λοιπόν τους όποιους ευαισθητοποιημένους να το διαδώσουν και να συμμετέχουν σε αυτόν τον κοινό αγώνα για το μέλλον του πλανήτη μας. 29 Μαρτίου 2008 - 8 μ.μ. ώρα Ελλάδος - Ώρα της Γης Για περισσότερες πληροφορίες Earth Hour 2008

Περίπατος στον μύθο

Λίγο ο καιρός, λίγο η βασανιστική διάθεση για εκδρομή και λίγο η τρέλα του "φύγαμε" της τελευταίας στιγμής, έγιναν οι αιτίες που με ώθησαν σε ακόμα μία απόδραση από την πόλη. Αυτή τη φορά, σε ένα μέρος που ήθελα εδώ και καιρό να επισκεφθώ και που δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία μέχρι... τώρα. Το "θέλω" όμως για ακόμη μια φορά αψήφησε τα όποια εμπόδια (χρόνου, κούρασης, απόστασης) και αποδείχθηκε κινητήρια δύναμη για να το πραγματοποιήσω. Προορισμός, Βόλος, και κατ' επέκταση το μαγευτικό Πήλιο. Χώρα του Ιάσονα των αργοναυτών και των κενταύρων ή και χώρα της φύσης, της παράδοσης και του τσίπουρου.. Στον Βόλο μυρίζει καλοκαίρι και μια βόλτα στην κατάμεστη από κόσμο παραλιακή επιβεβαιώνει πως εδώ το άγχος δεν φοριέται αλλά ούτε και φαίνεται να είναι προγραμματισμένο στις ανερχόμενες τάσεις της μόδας. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να το συνηθίσουμε βέβαια αφού ακόμα και το ίδιο μας το περπάτημα, μας προδίδει απροκάλυπτα στο πλήθος. Η ελληνική επαρχεία όμως θα κάνει και πάλι το θαύμα της και θα μας εντάξει στους πιο ήπιους ρυθμούς της, τους ρυθμούς αυτούς που άλλες φορές ξεχνάμε και άλλες φορές ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε μέσα στην καθημερινότητά μας. Αφήνοντας τον Παγασητικό και την αμφιθεατρική πόλη που τον αγκαλιάζει ανηφορίζουμε προς τα πρώτα χωριά του μυθικού Πηλίου.Εδώ η φύση κυριολεκτικά ζωγραφίζει και η άνοιξη προσθέτει τις δικές της πινελιές.Εινοσίφυλλον το αποκαλεί δικαίως ο Όμηρος, μόνο που ο αέρας αυτός χαϊδεύει και τις αισθήσεις. Σε κάθε στροφή, το τοπίο μας μαγεύει όλο και περισσότερο. Ρυάκια, πηγές, κυκλάμινα, καταπράσινα μονοπάτια, κρεμασμένα χωριά στο πουθενά... μα πως είναι δυνατόν το Μήλον της Έριδος να ανταγωνιστεί αυτή την ομορφιά; Η διαδρομή συνεχίζεται με μικρές στάσεις στα παραμυθένια χωριά και η επιθυμία να μπορούσαμε να παγώσουμε τον χρόνο μας γίνεται όλο και πιο έντονη. Το φιλόξενο Πήλιο μας αποχαιρετά με ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα και η τελευταία στάση της διαδρομής θα είναι στα τσιπουράδικα του Βόλου για την απαραίτητη τονωτική ένεση πριν τον δρόμο της επιστροφής. Φεύγοντας, υπόσχεση και όρκος να επιστρέψω στον μύθο με την πρώτη ευκαιρία.

Όαση τριημέρου

Μακριά από τριώδια και καρνάβαλους η δική μου όαση για το περασμένο τριήμερο στον κορινθιακό: Όαση συνοδευόμενη του μεγάλου Οδυσσέα Ελύτη: Ήλιος ο Πρώτος - IV Πίνοντας ήλιο κορινθιακό Διαβάζοντας όλα τα μάρμαρα Δρασκελίζοντας αμπέλια θάλασσες Σημαδεύοντας με το καμάκι Ένα τάμα ψάρι που γλιστρά Βρήκα τα φύλλα που ο ψαλμός του ήλιου αποστηθίζει Τη ζωντανή στεριά που ο πόθος χαίρεται Ν’ ανοίγει. Πίνω νερό κόβω καρπό Χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου Οι λεμονιές αρδεύουνε τη γύρη της καλοκαιριάς Τα πράσινα πουλιά σκίζουν τα όνειρά μου Φεύγω με μια ματιά Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται Όμορφος από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς.

Μπλογκοπαίχνιδο μέρος 3ο - Το τραγούδι του "Σ'αγαπώ"

Jamais 2 sans 3 που λένε και οι Γάλλοι, και συνεχίζουμε με το 3ο μέρος των μπλογκ-ωωω-παίχνιδων μετά την ευγενικότατη πρόσκληση της "m" . Οι κανόνες έχουν ως εξής: "Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’ αγαπώ στον-ην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει. Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά. Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτέχνες ή γκρουπ, βάζετε ότι σας εκφράζει περισσότερο. Προσοχή, οι Prince και Mika θα θεωρηθούν γυναικείες φωνές οπότε αυτόματα η συμμετοχή σας κηρύσσεται άκυρη." Περιορισμένος από τους παραπάνω κανόνες οι επιλογές μου είναι οι παρακάτω: Πρώτο τραγούδι (με φόβο): I'm not in love... Δεύτερο τραγούδι (με θάρρος): The first time ever I saw your face... Εδώ φυσικά δεν χωράνε υστερόγραφα ούτε επεξηγήσεις μιας και τα τραγούδια μιλάνε μόνα τους :) Η σκυτάλη στους roadartist, utopia, natalia, surrealist, rain, lockheart, tovene592 και όλους όσους δεν έπαιξαν αλλά και σε όσους θέλουν να ξαναπαίξουν!

Μπλογκοπαίχνιδο μέρος 2ο - 7 μείον μου

Ανταποκρινόμενος και πάλι σε ένα νέο μπλογκοπαίχνιδο μετά την ευγενική πρόσκληση των natalia και roadartist (αν ξέχασα κάποιον ας με συγχωρέσει), το όποιο αυτή τη φορά έχει ένα ελαφρώς πιο προσωπικό ύφος αφού με καλεί να εξωτερικεύσω 7 μειονεκτήματα του χαρακτήρα μου. Δύσκολο παιχνίδι γιατί πιστεύω πως κανείς μας δεν έχει μόνο 7 μειονεκτήματα αλλά θα προσπαθήσω να επιλέξω τα πιο σημαντικά. 1. Αναλύω πολύ τα πάντα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο σημαντικά ψάχνοντας απαντήσεις σε οποιοδήποτε παραμικρό ερώτημα κι αν έχω ακόμα κι αν γνωρίζω πως δεν υπάρχει καθαρή απάντηση. 2. Δεν συγχωρώ ποτέ το ψέμα ιδίως όταν προέρχεται από δικούς μου ανθρώπους ακόμα κι αν αυτοί το είπαν για να με προστατεύσουν η για να μη με πληγώσουν και ακόμα κι αν μου ζητήσουν συγνώμη. Την απόλυτη ειλικρίνεια την θεωρώ ως βασικό θεμέλιο και κανόνα στις σχέσεις μου με κοντινούς μου ανθρώπους. 3. Είμαι απαιτητικός από άτομα που βρίσκονται στο στενό και άμεσο περιβάλλον μου. Περιμένω από αυτά να τηρούν τις "προδιαγραφές" θέτοντας όρους αμοιβαίου σεβασμού και κατ' επέκταση της απόλυτης ειλικρίνειας στα πλαίσια της ανθρώπινα φιλικής συμπεριφοράς. 4. Απογοητεύομαι αν προκύψει το παραπάνω. Και η απογοήτευση για μένα είναι μάλλον το χειρότερο συναίσθημα γιατί ξέρω πως όταν με βρει δεν υπάρχει επιστροφή όσο άδικο κι αν μπορεί να είναι αυτό. 5. Κρύβω πολλές φορές τα συναισθήματα μου σε μια εγωιστική απόπειρα προστασίας του εαυτού μου όπως και αντίστοιχα Σβήνω και κόβω μαχαίρι συναισθήματα που ΣΕ ακραίες περιπτώσεις θα καταφέρουν να με ενοχλήσουν έντονα ή και να με απογοητεύσουν, χωρίς να δίνω συνέχεια αλλά ούτε και να ενδιαφέρομαι να τα επαναφέρω. 6. Είμαι περήφανος, και πολλές φορές γίνομαι σκληρός με τον εαυτό μου όταν η περηφάνια μου θιγεί. Θέλω να είμαι αλάνθαστος και παρόλο που γνωρίζω πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, δίνω υπερβολικά μεγάλη βαρύτητα όταν δω πως σφάλλω. 7. Είμαι επίμονος σε ζητήματα που θεωρώ πως "πρέπει" να λυθούν ακόμα κι όταν αντιλαμβάνομαι πως κάποιες φορές καταντάει κουραστικό. Δεν θέλω να υπάρχουν σύννεφα και θολές καταστάσεις και καταβάλω (και εξαντλείω) κάθε δυνατή προσπάθεια για να τα ξεκαθαρίσω. 8. Ανασφάλειες... α ξέχασα πως οι όροι του παιχνιδιού μιλάνε μόνο για 7 μειονεκτήματα οπότε θα το περιορίσω εδώ.ΥΓ1: τα παραπάνω αφορούν αποκλειστικά καταστάσεις πολύ προσωπικές στις οποίες και δίνω σημασία. ΥΓ2: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τα παραπάνω είναι μειονεκτήματα κατά την δικιά μου κρίση. ΥΓ3: Δεν έχω καταλάβει σε τι ακριβώς μπορεί να οφείλει το παραπάνω παιχνίδι αλλά μπορώ να το δω και ως μια ανοιχτή αυτοψυχανάληση. ΥΓ4: Και οι 2 παραπάνω εικόνες συμβολίζουν τον "σπόρο της ζωής" / "seed of life", ένα σύμβολο που αποτελείται απο 7 κύκλους και γιατί όχι, 7 μειονεκτήματα. Η σκυτάλη (χωρίς υποχρέωση) στους : prasino liker, kalynama, m, stereotype, utopia, rain και λακων αλλά και σε όσους δεν έχουν ακόμα παίξει.

Μπλογκοπαίχνιδο με βιβλίο

Τα μπλογκοπαίχνιδα συνεχίζουν! Το συγκεκριμένο ασυνήθιστο... παιχνίδι έχει τους παρακάτω όρους: 1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα. 2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο). 3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας. 4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη). 5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. "Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε σοσιαλισμό και καπιταλισμό, υπάρχει τάχα παντού, ο στρατώνας μας δεν είναι τίποτα άλλο από προπύργιο υπεράσπισης του σοσιαλισμού από τους εχθρούς του". Τον ρώτησα με ποιο τρόπο ο διοικητής-παιδάριο υπερασπίζει το σοσιαλισμό από τους εχθρούς του, όταν ακριβώς αυτόν τον ίδιο τον Αλέξη, τον στέλνει δεκατέσσερις μέρες στα σίδερα και φέρεται γενικά στους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο που τους μετατρέπει σε πιο φθονερούς εχθρούς του σοσιαλισμού. Ο Αλέξης τότε μου εξομολογήθηκε πως δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στον διοικητή, και πως το φέρσιμό του σαν κομμουνιστή δεν του αρέσει καθόλου. Το Αστείο - Μιλάν Κούντερα Ευχαριστώ όσους με προσκάλεσαν στο συγκεκριμένο και με την σειρά μου θα προσκαλέσω 5 άτομα που δεν είχαν ποτέ αυτή την πρόσκληση.

"Ανθρώπινη" εξέλιξη

2008 και ο άνθρωπος, ως ανεπτυγμένο πλέον ον, θα συνεχίσει να δραστηριοποιείται υπέρ των "ανθρωπίνων" δικαιωμάτων και κατά των "απάνθρωπων" βασανιστηρίων, της "ανθρώπινης" κακοποίησης αλλά και για τόσα άλλα που θεωρεί πως δεν αρμόζουν πια στην σύγχρονη εξέλιξή του. Ο ίδιος άνθρωπος που κάποτε κυνηγούσε για να επιβιώσει, θα συνεχίσει να εξελίσσεται και σ' αυτόν τον τομέα αφού θα καταφέρει να βρει καινούργιους τρόπους για να διατηρήσει την πρωτόγονη ταυτότητά του. Παραδείγματα της ανθρώπινης εξέλιξης : ΥΓ: τα παρακάτω βίντεο δεν απευθύνονται στους "δεν θέλω να ξέρω/δεν με αφορά" και στους λιγόψυχους. Pledge to go fur-free at PETA.org Help Stop the Cruel Fur Industry.

Μια μέρα χωρίς τηλεόραση - Διαμαρτυρία

Κλείστε την τηλεόραση! Για μια μέρα, έστω. Δείξτε τους την δύναμη του κοινού. Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας. Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις. Λέμε όχι: Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής. Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ. Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων. Στις εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης. Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων. Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα. Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου. Όλοι μας! Υ.Γ Αναδημοσιεύστε το στα blog σας. Στείλτε το, με mail στους γνωστούς σας. Ας τους αποδείξουμε οτι δεν ανεχόμαστε άλλο τα "σκουπίδια" τους.

Περίπατος Τέχνης

Αλλαγή κλίματος. Ενώ τα φώτα έχουν στραφεί γύρω από το κακοστημένο πολιτικό φιάσκο του περίφημου αντάρτικου πετροπόλεμου μεταξύ των λεγόμενων χρυσαυγητών και αστυνομικών, μια ευχάριστη έκπληξη θα μας αλλάξει διάθεση και θα μας δώσει την απαραίτητη λυτρωτική ανάσα. Σε απόσταση αναπνοής από το πεδίο μάχης, η περιοχή του Ψυρρή μετατρέπεται σε εκθεσιακό πεδίο δημιουργίας. Για δεύτερη συνεχή χρονιά, τα δημιουργικά γραφεία της περιοχής ανοίγουν τις πόρτες τους και μεταμορφώνουν τους χώρους εργασίας τους σε διαδραστικές γκαλερί τέχνης. Το Design Walk, είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία νέων Ελλήνων καλλιτεχνών αλλά και για πρώτη φορά φέτος, με συμμετοχή ξένων δημιουργών με στόχο να παρουσιάσουν τα ευρηματικά τους έργα αλλά και την τέχνη που κρύβεται πίσω από το design, στο ευρύ κοινό. Με χρήση νέων τεχνολογιών και οπτικοακουστικών μέσων, οι καλλιτέχνες μας έδωσαν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τι κρύβεται πίσω απο το "αποτέλεσμα" του design αλλά και την δυνατότητα να συμμετέχουμε διαδραστικά στην διαδικασία της δημιουργίας. Η διαδραστικότητα όμως άρχιζε από την πρώτη κιόλας επίσκεψη στην περιοχή μιας και για να ανακαλύψει κανείς τα διεσπαρμένα γραφεία χρησιμοποιούσε απαραιτήτως τον ειδικά σχεδιασμένο χάρτη του design walk. Κάπως έτσι ξεκίνησε λοιπόν το καλλιτεχνικό κυνήγι Θησαυρού μέσα στα πολυπολιτισμικά στενάκια του Ψυρρή που ανάμεσα στις εξωτικές μυρωδιές μπαχαρικών και τα πολλές φορές άχαρα βιομηχανικά ασανσέρ, μας επιφύλασσε σε κάθε στάση μας και μια ευχάριστη έκπληξη. Χρησιμοποιώντας έξυπνα τους εσωτερικούς αλλά και κάποιες φορές τους εξωτερικούς χώρους, με πινελιές φουτουρισμού και σουρεαλισμού, το κάθε έργο έδινε την δική του έννοια στις λέξεις έμπνευση και δημιουργία. Αυτή η αόρατη για την πλειοψηφία πλευρά της τέχνης, εκτός από τα κάποια πολύ εύστοχα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα που εξέφραζε, κατάφερε να μας περάσει ένα ακόμα πολύ πιο αισιόδοξο μήνυμα. Υπάρχει έμπνευση, υπάρχει θέληση, υπάρχει ελπίδα. Design Walk 2008

Σε κάποιο έργο θεατές

Με ένα μόνο πάτημα του κουμπιού και στην οθόνη ξεδιπλώνεται ένας άλλος κόσμος. Ένας κόσμος που φαντάζει εξωπραγματικός αλλά και τόσο τραβηγμένος που πολλές φορές σε κάνει να αμφισβητείς την ύπαρξή του. Όχι δεν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας ούτε μυθιστόρημα εικονικής πραγματικότητας, ο κόσμος αυτός δυστυχώς είναι υπαρκτός. Ένα αληθινό και ζωντανότατο θρίλερ που μας αναγκάζει αναπόφευκτα να συμμετέχουμε, είτε ως κομπάρσοι είτε ως απλοί θεατές. Και όλα αυτά μέσα από μια τετραδιάστατη προβολή μιας και η τρισδιάστατη δεν αρμόζει πια για τόσο βάθος. 4D λοιπόν, με τα 4 "Δ" που ακούμε να επαναλαμβάνονται συνεχώς το ένα δίπλα στο άλλο. Διαφθορά, Διαφάνεια, Δικτατορία, Δημοκρατία. Οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς το πόσο αρμονικά καταφέρνουν να δένουν μεταξύ τους. Και αν κάποιος αποφασίσει πως δεν θέλει να συμμετέχει σ' αυτή την κινηματογραφική παράνοια τι κάνει; πατάει πάλι το κουμπί για να αλλάξει κανάλι η απλά απενεργοποιεί την οθόνη; Δοκιμασμένο κι αυτό αλλά τελικά καταλήγω πως δεν αλλάζει και τίποτα αφού κατά βάθος γνωρίζω πως το θρίλερ εξακολουθεί να παίζεται και εκτός οθόνης. Είναι όμως μια πολυποίκιλη και καλοστημένη παραγωγή, αυτό οφείλω να το παραδεχτώ. Βίντεο, σκάνδαλα, ψέμματα, μαχαιρώματα, πλοκές, εγκλήματα, απάτες, εξουσία και βρωμιά σε ένα πολυμορφικό σενάριο με πρωταγωνίστρια ποίαν άλλη από την εθνική μας σταρ, την ίδια την Διαφθορά. Δράση και δράμα αλλάζουν θέση διαδοχικά σαν να πηδάμε από επικίνδυνα μπαλκόνια πάνω στο εθνικό πένθος για τα χαμένα ράσα και εναλλακτικά από τις σταυροφορίες του θρόνου πάλι πίσω στις κατηγορίες και στις δακρύβρεχτες απολογίες. Και παρόλο που δεν με αγγίζουν τα μπαλκόνια όπως δεν με στεναχωρούν τα ράσα δεν παύω να τους αναγνωρίζω την σημαντικότατη συνεισφορά τους στην καθημερινή μας ταινία τρόμου. Άλλωστε είναι χάρη σε τέτοιους πρωταγωνιστές όπως και σε πολλούς άλλους που το εφιαλτικό αυτό σενάριο παραμένει δυνατό. "Ανακαλύψτε τις Αισθήσεις σας" μας προβάλει ως διαφημιστική καμπάνια η Εθνική εταιρεία παραγωγής. Εύστοχη καμπάνια αφού πράγματι ανακαλύπτω όλο και πιο έντονα την αίσθηση της ντροπής. Μια ντροπή που με κυριεύει κάθε φορά που θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και την χαρακτηριστική δήλωση / ερώτηση από τους ενθουσιασμένους ξένους συμμαθητές μου "θα πρέπει να είσαι πολύ περήφανος που είσαι Έλληνας ε;" και εγώ τους απαντούσα καταφατικά. Η ίδια ντροπή που μου κόβει τα πόδια όταν ακούω την έκφραση "Ελλάδα λίκνο του Πολιτισμού" γιατί αν τελικά γεννήθηκε εδώ ο πολιτισμός πολύ φοβάμαι πως εδώ αργοπεθαίνει.

Ποιητικές αναμνήσεις

Μετά την ευγενικότατη πρόσκληση των Roadartist και Surrealist καταθέτω κι εγώ ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. ΚΟΙΜΗΣΟΥ (Νανούρισμα για έναν Καθρέφτη) Κοιμήσου Μη φοβάσαι το βλέμμα Το περιπλανώμενο. Κοιμήσου Ούτε η πεταλούδα Ούτε ο λόγος, Ούτε η κρυφή αχτίδα της κλειδαριάς Δε θα σε αγγίξουν. Κοιμήσου Όπως η καρδιά μου, Έτσι κι εσύ, Καθρέφτη μου. Κήπος όπου ο έρωτας Ελπίζει σε μένα. Κοιμήσου άφοβα, Μα ξύπνα, Όταν θα σβήσει το στερνό Φιλί πάνω στα χείλη μου. Federico Garcia Lorca (1898 - 1936) Ο Λόρκα είναι ένας μοναδικός καλλιτέχνης που μέσα από τα γραπτά του σημάδεψε, μάγεψε και ενέπνευσε μεγάλους ποιητές όπως τον δικό μας Ελύτη και που παραμένει κατά την γνώμη μου ως ο σημαντικότερος λυρικός υπερρεαλιστής του τελευταίου αιώνα. Ο Ματωμένος Γάμος, Γέρμα, Η Σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα και πολλά άλλα θεατρικά και λογοτεχνικά έργα του, άλλα μελοποιημένα, άλλα διασκευασμένα, συνεχίζουν να ζουν και να μας κρατάνε συντροφιά μέχρι και σήμερα. Ο Ισπανός συγγραφέας, ποιητής, μουσικός και ζωγράφος δολοφονήθηκε στις 19 Αυγούστου 1936 στην Γρανάδα κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφύλιου από φασίστες υποστηρικτές του Φράνκο. Με την σειρά μου προσκαλώ όλους όσους αγαπάνε την ποίηση αλλά και όσους θέλουν να ανακαλύψουν την μαγεία της να συμμετέχουν στο μπλογκοπαίχνιδο!

Μη κοιμηθεί κανείς

Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στα όνειρα. Στα όνειρα τα οποία μας ταξιδεύουν, μας χαμογελούν και μας χαρίζουν αισιοδοξία. Σ' αυτά τα όνειρα που πολλές φορές είναι πολύ πιο δυνατά από την πραγματικότητα. Και όσο θα υπάρχουν τέτοια όνειρα Nessun Dorma - Κανείς δεν θα "κοιμάται".

Νούμερα

Και ενώ το 8 διαδέχεται το 7 όπως το 9 θα διαδεχθεί το 8, τα χρόνια περνούν δίπλα μας σαν νούμερα. 1η Ιανουαρίου, οριοθετημένο σημείο εκκίνησης οπού και η πλειοψηφία μας θα κάνει την ανασκόπηση του 7 αλλά και τις προβλέψεις της για το 8 σαν μια προσωπική απογραφή / παραγγελία. Φέτος έχουμε 8, άρα μας δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία να κάνουμε ο,τι δεν κάναμε, να διορθώσουμε, να αλλάξουμε, να καλυτερέψουμε, να βάλουμε στόχους... Απολογισμοί και αποφάσεις, όλα χωρισμένα και καταταγμένα ημερολογιακά ξεκινώντας πάντα από το ίδιο σημείο εκκίνησης! όχι πριν, όχι κατά την διάρκεια της χρονιάς. Γιατί όμως να μην αλλάζουμε και τις μέρες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Γιατί να μην εκμεταλλευόμαστε το χθες για να φτιάξουμε το σήμερα και κατά συνέπεια να αλλάξουμε το αύριο; Πως είναι δυνατόν η ανάγκη του απολογισμού αλλά και της αλλαγής, της ανανέωσης και της ελπίδας να παρουσιάζεται μόνο μία φορά τον χρόνο; Μια αριθμημένη περίοδος γίνεται αιτία κινήτρου για διόρθωση αλλά και επίλυση απλών καθημερινών πράξεων. Εύχομαι χρόνια καλά και καθημερινά σε όλους