Απο ψηλά

Το ξυπνητήρι χτυπά άλλα το προλαβαίνω αφού επέλεξα να μην κοιμηθώ καθόλου μιας και ετοίμαζα τα πράγματα μου τελευταία στιγμή. Βαλίτσες, τσάντες και απαραίτητα και ξεκινώ για την στάση του λεωφορείου προς το αεροδρόμιο. Άρωμα διακοπών πριν ακόμα αφήσω καλά καλά το ελληνικό έδαφος αφού στην στάση συναντώ μια Αμερικάνα με την Μεξικανή φίλη της η οποίες επέλεξαν την Ελλάδα για πολλοστή φορά ως τον τουριστικό τους προορισμό. "πήγαμε για πρώτη φορά "bozoukia" χτες και νυστάζουμε πάρα πολύ" μου λένε γεμάτες χαμογελαστές και γεμάτες περηφάνια για το κατόρθωμά τους. Η πρώτη μάλιστα μου εξηγεί πως εδώ και έναν χρόνο προσπαθεί να βρει δουλειά εδώ για να μετακομίσει μόνιμα. "έρωτας;" την ρωτάω αλλά αυτή επιμένει πως είναι ερωτευμένη αποκλειστικά με την χώρα και τους κάτοικους της και την όλη νοοτροπία που επικρατεί. Απορώ λίγο με την απόλυτη άποψή της αλλά δεν το ψάχνω παραπάνω γιατί είναι πολύ πρωί για να κάτσω να το αναλύσω περισσότερο και την αφήνω να εκφράσει ελεύθερα την επιθυμία της. Φτάνουμε αεροδρόμιο και χαιρετιόμαστε αφού πρώτα μου δώσει το e-mail της για να την ενημερώσω σε περίπτωση που ακούσω κάτι για δουλειά... Η επιβίβαση της πτήσης μου έχει ήδη αρχίσει άρα ελάχιστος χρόνος για να χαζέψω στα μαγαζιά. Δεν με πολύ πειράζει όμως, νυστάζω πολύ και δεν νομίζω να αγόραζα και τίποτα ούτως η άλλως. Μια σχετικά χαώδης επιβίβαση θα έλεγα αφού πρώτη μου φορά βρίσκομαι σε πτήση χωρίς αριθμημένες θέσεις. Για καλή (;) μου τύχη όμως, εντοπίζω 3 κενές θέσεις και πιάνω αμέσως παράθυρο. "Τώρα τουλάχιστον θα έχω σίγουρα θέα" σκέφτηκα και αφού κάθισε στην άκρη και μια κοπέλα αφήνοντας κενή την ενδιάμεση θέση φαίνεται πως θα έχω και άνεση σ' αυτό το ταξίδι. Χαλαρώνω λοιπόν και ανυπομονώ για την απογείωση. "Καλημέρα" μας λέει στα γαλλικά με έναν σχετικά αυστηρό τόνο ο αεροσυνοδός. Καλημέρα του απαντάμε. "Ξέρετε, δεν μπορείτε να έχετε κανένα αντικείμενο στις θέσεις που καθόσαστε γιατί είναι οι έξοδοι κινδύνου οπότε σας παρακαλώ να βάλετε όλα τα προσωπικά σας αντικείμενα, ζακέτες και μπουφάν στο πάνω ντουλάπι". Η κοπέλα με κοιτάει απορώντας μιας και δεν κατάλαβε τίποτα στα γαλλικά και τον ρωτάει να της εξηγήσει στα αγγλικά. Ούτε το παραμικρό ίχνος χαμόγελου στο ανέκφραστο πρόσωπό του και προσπαθεί να της εξηγήσει με τα σπαστά αγγλικά του. Τον διακόπτω και αφού εξηγώ στην κοπέλα τι θέλει, εκείνη δυσανασχετεί και μου ζητάει να τον ρωτήσω αν πρέπει να βγάλει την ζακέτα της. Μου επιβεβαιώνει πως όντως δεν μπορεί να φοράει την ζακέτα γιατί σε περίπτωση κινδύνου πρέπει να είναι άνετη και ελεύθερη κινήσεων. "Δεν υπάρχει περίπτωση" μου λέει πανικόβλητη στα ελληνικά και του εξηγεί σε άπταιστα αγγλικά πως από μέσα φοράει κάτι πολύ λεπτό με τιραντάκι, κάτι σαν εσώρουχο. Και αφού ξεκινά μια έντονη κόντρα ανάμεσά τους, του λέει πως είναι σουτιέν και πως δεν μπορεί αυτός να την αναγκάσει να είναι γυμνή μέσα στο αεροπλάνο. Οι υπόλοιποι επιβάτες έχουν επικεντρώσει πλέον όλη τους την προσοχή επάνω μας. Ο Γάλλος αεροσυνοδός σηκώνει τα χέρια ψηλά με ύφος ηττημένου Ναπολέοντα που προφανώς δεν ήξερε τι σημαίνει αντίσταση από Ελληνίδα γυναίκα και παραδίδει τα όπλα για την ώρα... "Θα μας ξεβρακώσουν κιόλας;" φωνάζει μια μεσήλικη Ελληνίδα συνοδευόμενη από το γέλιο των υπόλοιπων Ελλήνων επιβατών. Θυμάμαι την Αμερικάνα στο λεωφορείο και αυτή τη φορά συμφωνώ απόλυτα μαζί της. "η όλη νοοτροπία που επικρατεί". Το ταξίδι αυτό φαίνεται να έχει ενδιαφέρον, σκέφτομαι και περιμένω να δω πια θα είναι η συνέχεια. Οι μηχανές στο τέρμα και το αεροπλάνο παίρνει επιτέλους την θέση του στον διάδρομο έτοιμο για απογείωση. Οι οδηγίες ασφαλείας ξεκινούν από όλους τους αεροσυνοδούς αλλά ο δικός μας κατευθύνεται και πάλι προς τα μας. "Εσείς έχετε άλλη ευθύνη σ' αυτές τις θέσεις γι αυτό σας παρακαλώ να κοιτάξετε τις οδηγίες που υπάρχουν δίπλα στο παράθυρο" μας είπε για ακόμη μια φορά στα Γαλλικά, αυτή τη φορά αγνοώντας επιδεικτικά την κοπέλα. Κοιτάζω λίγο το σχεδιάγραμμα που μου έδειχνε και τον ρωτάω κι εγώ με την σειρά μου "Μα αν αυτή είναι η δικιά μου ευθύνη, η δικιά σας πια είναι;;". "Κύριε μου, ο καθένας αναλαμβάνει και από μία έξοδο, η συγκεκριμένη αναλαμβάνεται από τον επιβάτη που κάθεται εδώ" μου απαντάει με ενοχλημένο ύφος. "Μα δεν είναι η πρώτη φορά που πετάω με τον συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους όπως και επίσης να κάθομαι δίπλα σε έξοδο κινδύνου" του απαντάω αλλά δεν φαίνεται να θέλει να μου απαντήσει. Η συζήτηση τελειώνει εδώ. Νυστάζω και δεν έχω καμία απολύτως διάθεση για περαιτέρω συζήτηση και πόσο μάλλον ένταση με τον συγκεκριμένο. Παρατηρώ λοιπόν ξανά το σχεδιάγραμμα και απολαμβάνω την αγαπημένη μου στιγμή, αυτή της απογείωσης. Με το πρώτο ύψος η διπλανή μου κάνει τον σταυρό της για το καλό ταξίδι (ενδεχομένως και επειδή γλίτωσε το γδύσιμο) ενώ εγώ ψάχνω ως συνήθως να δω την ακρόπολη από το παράθυρο σαν μικρό παιδί. Οι ίδιες σκέψεις επανέρχονται στο μυαλό μου όπως και κάθε φορά που τυχαίνει να πετάω. Τι όμορφη που φαίνεται αυτή η πόλη από ψηλά. Θάλασσα, δρόμοι όμορφοι και καθαροί, κτίρια, μνημεία, όλα πανέμορφα, όλα ειρηνικά. Χαίρομαι πολύ που την βλέπω έτσι, και ίσως να έπρεπε να την θυμάμαι πιο συχνά με αυτές τις εικόνες ιδίως εκείνες τις στιγμές που κατά κάποιο τρόπο με ταλαιπωρεί με το άγχος και τους έντονους ρυθμούς της. Δεν υπάρχουν όμως διαφορές εδώ, ούτε κόντρες ούτε μίσος ούτε αδικίες. Όλα είναι αρμονικά και γαλήνια. Σιγά σιγά απομακρυνόμαστε από την Ελλάδα οπού θα συναντήσουμε και τα πρώτα χαλιά από σύννεφα. Φαίνονται τόσο ψέφτικα, σαν ψηφιακά επεξεργασμένες εικόνες αν και που και που μου θυμίζουν την Χαϊντι με τον φίλο της που χοροπηδούσαν πάνω τους με τις ώρες. Να και οι Άλπεις, αλλά αυτή τη φορά δεν είναι όλες ντυμένες στα άσπρα όσο άλλες φορές. Δεν παύουν όμως να παραμένουν εξίσου όμορφες. Η ώρα περνά και έχω αφαιρεθεί τόσο με αυτά που βλέπω που δεν έχω καταλάβει καθόλου το ταξίδι. Και εκεί που νιώθω να έχω ενσαρκώσει τον ρόλο του πολυαγαπημένου μου Νιλς Χόλγκερσον, ο πιλότος μας ανακοινώνει πως πλησιάζουμε και σιγά σιγά αρχίζει η προσγείωση. "Κρίμα" λέω μέσα μου, σε αντίθεση με πολλούς βιαστικούς, θα ήθελα να είχε διαρκέσει περισσότερο αυτή η πτήση. Άφιξη Παρίσι, μας χαιρετούν χαμογελαστά έναν έναν οι αεροσυνοδοί (πλην ενός) και κατευθυνόμαστε όλοι προς τον αερολιμένα.