Ζωγραφιζοντας τον πλανητη

Οι πρώτες εικόνες και βίντεο υψηλής ευκρίνειας του πλανήτη μας είναι πλέον γεγονός χάρη στην πρώτη διαστημική αποστολή της Ιαπωνίας τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πράγματι, είναι πολύ εντυπωσιακό το θέαμα να βλέπεις την γη να ανατέλλει και να δύει από το φεγγάρι, σαν να φλερτάρει μαζί του χορεύοντας ένα αισθησιακό φλαμένκο σκηνοθετημένο από Κιούμπρικ. Εικόνες που προκαλούν δέος και σίγουρα πολύ διαφορετικές αν τις συγκρίνει κανείς με τις πρώτες φωτογραφίες της γης του 1959-60 οι οποίες με τα σημερινά δεδομένα θυμίζουν εικόνες κατεστραμμένου πλανήτη. Οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς πόσο πολύ έχει αλλάξει αυτή η περίφημη υδρόγειος από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα. Είναι αλήθεια πως από απόσταση η ομορφιά επικρατεί σβήνοντας το παραμικρό ίχνος ατέλειας. Κανένα απολύτως ψεγάδι, καμία ορατή καταστροφή πλην από κάποιες μικρές αλλαγές στις αποχρώσεις του μπλε και του άσπρου.. αλλά ποιος δίνει σημασία σε κάτι τόσο μικρό; Άλλωστε εμείς οι ίδιοι είμαστε οι ζωγράφοι που επεμβαίνουμε με τις προσωπικές μας πινελιές σ' αυτή την πρώτη δημιουργία ασχέτως αν η παλέτα χρωμάτων γίνεται όλο και πιο λιτή. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν οι εικόνες που ενδεχομένως να έχουμε σε 70, η μπορεί και λιγότερα, χρόνια, θα προκαλούν το ίδιο δέος και αν θα αφήνουν κάποιο περιθώριο ζωγραφικής επέμβασης.. η μήπως ο πίνακας θα έχει ήδη ολοκληρωθεί;