1η Δεκεμβρίου 2008 και η παγκόσμια ημέρα κατά του Aids "πενθεί" τα εικοστά της γενέθλια με ένα ρεκόρ προσβεβλημένων από τον ιό ανθρώπων.
Πέρυσι την ίδια εποχή, θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συζήτηση παιδιών του γυμνασίου μέσα στο λεωφορείο που αναρωτιόντουσαν τι ήταν το "γελοίο" κόκκινο κορδελάκι που έβλεπαν πάνω σε κάποιους συνεπιβάτες. "δεν ξέρω ρε μ.. κάποιο διαφημιστικό θα είναι" ήταν η απάντηση του θαρραλέου που επιχείρησε να δώσει μια εμπνευσμένη απάντηση στην απορία τους.
Ήταν ολοφάνερο πως τα παιδιά αυτά είχαν πέσει για ακόμη μια φορά θύματα της παιδείας και της ελλιπής ενημέρωσης. Δύο από τα πιο γνωστά φαινόμενα που μας προσφέρονται εδώ και χρόνια εντελώς δωρεάν.
Πως να ενημερωθούν άλλωστε όταν ο στρουθοκαμηλισμός της πολιτείας παίρνει σάρκα και οστά σε ένα τόσο "ταμπού" θέμα. Ζωντανό παράδειγμα πως οι όποιες κινήσεις ενημέρωσης έγιναν μέχρι σήμερα προφανώς δεν ήταν αρκετές αλλά ούτε και σωστές. Η δημοφιλέστερη μέχρι στιγμής και κατά την γνώμη μου η χειρότερη κίνηση που επικρατεί παντού είναι ο φόβος. Μια κίνηση με σοβαρότατες επιπτώσεις στην κοινωνία μας, της οποίας το αποτέλεσμά είναι η δημιουργία της περίφημης άρνησης του "δεν θέλω να ξέρω" και του "δεν θέλω να με αφορά".  Και έτσι, η κοινωνία συνεχίζει να σιωπά και να μην θέλει να βλέπει και κατ' επέκταση να μην ενημερώνεται.
Τρομοκρατημένη, θα γυρίσει το κεφάλι και θα τρέμει αν χρειαστεί να εκφωνήσει την λέξη Aids. Πόσο μάλλον να έρθει σε επαφή η ακόμα και να συναναστραφεί με φορείς του ιού.
Και αυτός ο φόβος μεταλλάσσεται σε διάκριση, σε ρατσισμό, που πολλές φορές θυμίζει μίσος.
Το Aids όμως δεν θα κάνει διακρίσεις σε κανέναν, κυρίως σε αυτούς που το αγνοούν.
1η Δεκεμβρίου 2008, Παγκόσμια ημέρα Άγνοιας
Αφιερωμένο σε ένα φιλικό πρόσωπο και στον αγώνα του να επιβιώσει μέσα στην σημερινή κοινωνία.
|
.jpg)
