Αμαρτωλές κουκούλες

Η περιοδεία του σούπερσταρ Βενέδικτου ξεκίνησε! Γιατί όταν ο πάπας παίρνει φόρα, παίρνει κατηφόρα! Έτσι λοιπόν, ο δέκατος έκτος εκπρόσωπος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας άρχισε την παγκόσμια τουρνέ του με πρώτη στάση το αμαρτωλό Καμερούν. Μια χώρα με πάνω από 22 εκατομμύρια φορείς του Aids εκ των οποίων τα 9 στα 10 παιδιά παγκοσμίως αλλά και με 11,4 εκατομμύρια ορφανά. Ερωτηθείς για το ζήτημα αυτό και κατ' επέκταση την επίσημη στάση της εκκλησίας ως προς την χρήση προφυλακτικών για πρόληψη κατά του ιού, ο ποντίφιξ δεν δίστασε για πρώτη φορά στην 4ετή προεδρεία του να πάρει θέση λέγοντας πως τα "Προφυλακτικά δεν είναι η λύση" προσθέτοντας μάλιστα πως αυτά "μόνο επιδεινώνουν την κατάσταση". Ωστόσο, ο 81χρονος σούπερσταρ δεν μίλησε με απλά με λόγια του αέρα αφού όπως τόνισε έχει ήδη βρει την λύση! Η μόνη λύση κατ' αυτόν λοιπόν είναι η "πνευματική αναγέννηση" αλλά και η "πρόληψη μέσω της διδασκαλίας της εκκλησίας" Και αφού τάχθηκε και αυτός κατά της δικιάς του αμαρτωλής "κουκούλας" πρόσθεσε πως η καθολική εκκλησία ήταν και θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή για την καταπολέμηση της μάστιγας του Aids. Για τους όποιους υποψήφιους αλλά και ενδιαφερόμενους κουκουλοφόρους όπως και για οδηγίες χρήσης αυτής, προτείνω ανεπιφύλακτα την παρακάτω διεύθυνση: God is a Girl .

Η ταξιδιωτική οδηγία της τσάντας

Μάλλον είναι η πρώτη φορά που θα συμφωνήσω με ταξιδιωτική οδηγία του State Department, και πιο συγκεκριμένα, αυτή που κήρυξε το Σύνταγμα επικίνδυνη περιοχή. Ε ναι λοιπόν αγαπητοί μου Αμερικάνοι, έχω πλέον κάθε λόγο να συμφωνήσω μαζί σας, το Σύνταγμα θέλει προσοχή γιατί πράγματι είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς μέρα μεσημέρι. Ο λόγος; Ηλιόλουστη μέρα και κατηφορίζω με την θεία μου στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου με προορισμό το Σύνταγμα. Σε ανυποψίαστη στιγμή και από την άκρη των ματιών μου αντιλαμβάνομαι μια τσάντα να κατευθύνεται με δύναμη πάνω στην θεία μου. Την χτυπάει και ακολουθεί και δεύτερο χτύπημα, μα και τρίτο! Πριν προλάβω να αντιδράσω ακούω την επικίνδυνη 50χρόνη γυναίκα να φωνάζει "Are you threatening me? yes you are threatening me ma'me, you are, oh yes you are ma'me". Της φωνάζω "HEY, You better watch it or else I'll call the pol.." αλλά μάταια, αφού συνεχίζει να ουρλιάζει "No, you watch HER sir, she's threatening me, she is, look at her".... Μάρτυρές μας ένα γκρουπ Κινέζων εκ των οποίων 2-3 βγάζουν φωτογραφίες και κάποιοι Έλληνες ιδιοκτήτες καταστημάτων της περιοχής. Ο ένας από αυτούς μάλιστα, μας λέει πως αυτή η Αμερικάνα είναι μέρες εκεί και επιτίθεται με την τσάντα της σε διάφορους περαστικούς... και πως "κανείς δεν την μάζεψε..." Απομακρυνόμαστε πολιτισμένα και οι φωνές της χαμηλώνουν... ενώ η θεία σιγά σιγά ξεπερνάει το σοκ κάποιες μελανιές στο χέρι της της το θυμίζουν. Παρ' όλα αυτά, επιμένουμε και παραμένουμε στο Σύνταγμα για τον καφέ μας. Ταξιδιωτική οδηγία λοιπόν; Ταξιδιωτική οδηγία στους Έλληνες πολίτες να αποφεύγουν Αμερικάνους στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος.

Επειδή μας ενδιαφέρει και μας αφορά

Τετάρτη 18/2 θα εκδικαστεί η γνωστή σε όλους μας υπόθεση του Αντώνη Τσιπρόπουλου του blogme.gr. Ο καιρός γαρ εγγύς λοιπόν... συγκεκριμένα αύριο, για μια υπόθεση που θεωρώ σημαντικότατη ως προς το μέλλον της ελευθερίας του λόγου της "ελληνικής" μπλογκόσφαιρας και κατ' επέκταση όλων μας. Για περισσότερες πληροφορίες : - Blogme Για πρόσφατη παρόμοια υπόθεση : - Sync Και μην ξεχνάμε, Το Blogging σκοτώνει την λογοκρισία!

ξεχωρίζω το "κακό"

Την ίδια περίοδο που οι συνθήκες φυλάκισης στις Ελληνικές φυλακές οπού ακόμα και τα πιο απλά ανθρώπινα δικαιώματα των φυλακισμένων είναι ανύπαρκτα, αρχίζει να προβάλλεται μια διαφήμιση για το "εκλεκτό" ελαιόλαδο της Άλτις. "μακάρι να μπορούσες να ξεχωρίσεις το καλό" συγκρίνοντας ένα παιδί δίπλα σε έναν φυλακισμένο με χειροπέδες. Και αν δεν έφτανε μόνο αυτό το οξύμωρο, την ίδια ακριβώς περίοδο ξεκινά και η απεργία "πείνας" των φυλακισμένων... Συγχαρητήρια στην σύγχρονη Ελληνική διαφήμιση, πρέσβειρα της παιδείας και του ανθρωπισμού, που καταφέρνει να μας διδάξει το "καλό" σε μια τόσο δίκαια και ευαίσθητη εποχή.

Σε άσπρο και σε μαύρο

Αναμφισβήτητα το χρώμα παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία μας αλλά και πολλές φορές στην ίδια την συμπεριφορά μας. Οι γνωστές έρευνες μιλούν για το κίτρινο να αντιπροσωπεύει και να προκαλεί θλίψη, το μπλε την γαλήνη, το κόκκινο το πάθος κλπ κλπ. Είναι όμως τόσο ισχυρό ώστε να καταφέρνει να επηρεάσει την γενικότερη διάθεσή μας; Είμαστε τελικά τόσο δέσμιοι αυτής της κατηγοριοποιήσης των χρωμάτων; Μπορεί το χρώμα να καθορίσει ένα συναίσθημα; Τι θα γινόταν αν θα μπορούσαμε να δούμε τα πράγματα γι αυτό που είναι ανεξάρτητα από την απόχρωσή τους; Στο προηγούμενο ταξίδι μου στην ίδια την χώρα των έντονων χρωμάτων, επιχείρησα να παίξω λίγο με αυτή την θεωρία αφαιρώντας το χρώμα τραβώντας κάποιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Συγκρίνοντας αυτές τις εικόνες με τις υπόλοιπες κατέληξα στο συμπέρασμα πως τελικά το χρώμα είναι μόνο όσο ισχυρό όσο εμείς το θέλουμε, η μάλλον όσο εμείς οι ίδιοι το αφήνουμε... να είναι. Το αληθινό συναίσθημα δεν έχει χρώμα. Φωτογραφίες : Ισπανία, Οκτώβριος 2008 Τραγούδι : Colorblind

Δεν έφυγες

Προσπάθησα και έψαξα αρκετά για να βρω αρνητικές στιγμές του παρελθόντος με την ελπίδα πως θα απαλύνει λίγο ο πόνος αλλά δεν τα κατάφερα. Με κάθε εικόνα σου ένα χαμόγελο. Με κάθε χαμόγελο ένα συναίσθημα. Οι αναμνήσεις μας δεν έχουν τέλος και ποτέ δεν θα βρουν. Θυμάμαι τις πρώτες βόλτες μας στην γενέτειρά σου την Αθήνα που τόσο αγαπούσες και που παρέα νοσταλγούσαμε για αρκετά χρόνια. "Να θυμάσαι πάντα την Ελλάδα, την Αθήνα μας, και να επιστρέψεις κάποια μέρα" μου έλεγες όταν ήμουν μικρός. Την ημέρα που έσβηνες η πόλη μας καιγόταν. Καλύτερα που δεν την είδες έτσι. Θυμάμαι επίσης την πρώτη εκδρομή μας στην λίμνη και στο βουνό όπως επίσης και την πιο προσωπική μας στιγμή αντικρίζοντας τα κυκλάμινα. "Έχει και στην Ελλάδα μας τέτοια όμορφα μέρη" ξεκίνησες να μου λες και σε διέκοψα με το πρώτο ποίημα που είχα μάθει στα ελληνικά... Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σκισμάδα, πού βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις Μέσα στο βράχο σύναζα το γαίμα στάλα-στάλα, μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα... * Το δάκρυ σου μου το έκρυψες διακριτικά και δικαίως μιας και ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά κατάλαβες πόσα μου άφησες, πόσα μας άφησες. Όλα θετικά. Η αγάπη σου, η συμβουλές σου, η αφοσίωσή σου, οι θυσίες σου, ο ρομαντισμός σου, οι γνώσεις σου, οι ιδέες σου, οι απόψεις σου, οι ευαισθησίες σου, τα όνειρά σου. Παρόλο που εσύ δεν γνώρισες πατέρα, κατάφερες να είσαι διπλός πατέρας για εμένα. Ο,τι εσύ δεν είχες μου το πρόσφερες. Ο,τι δεν καταλάβαινα, καταλαβαίνω τώρα. Χάρη σε σένα είμαι αυτός που είμαι και νιώθω ευγνώμων, νιώθω τυχερός. Αν και πρόλαβα και στο είπα θα στο ξαναπώ και τώρα. Σ' ευχαριστώ Δεν έφυγες και δεν θα φύγεις ποτέ από μέσα μου. *18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδος - Γιάννης Ρίτσος 1973

Fashion victims

Όταν οι κουκούλες δεν είναι πια της μόδας... Δυστυχώς όμως η μόδα αυτή έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί πολλαπλές φορές στο παρελθόν χωρίς απ' ότι φαίνεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα... Αντιθέτως, το κίνημα αυτό παραμένει, προχωρά και δρα ελεύθερα ποζάροντας απροκάλυπτα μπροστά στους φακούς της δημοσιότητας. Εμφανίσεις αυτών μπορεί κανείς να παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια κατά την διάρκεια συγκεντρώσεων τους για την απόλαυση των αγαπημένων τους εκτονωτικών χόμπι, window shopping και επίδειξη αλλοδαπών accessories. Fascist Fashion 2008. Φωτογραφίες: Indymedia